Hello..! Μήπως είμαι αυτός που ψάχνεις;

Διαβάστε περισσότερα »

Είμαι εκεί που θέλω να βρίσκομαι...

Ο έρωτας ξεκινά με τον ενθουσιασμό μιας ψυχής που δεν περιμένει τίποτα, και τελειώνει με την απογοήτευση ενός "εγώ" που απαιτεί τα πάντα! Η ζωή δεν είναι μια στιγμή αλλά πολλές. Δεν είναι μόνο εκεί που θες να φτάσεις. Οι πραγματικές εμπειρίες είναι στη διαδρομή. Πάντα θα υπάρχουν υποχρεώσεις. Πάντα θα υπάρχουν πράγματα που πρέπει να γίνουν. Γιατί πολύ απλά έτσι είναι η ζωή. Μην αφήνεις, λοιπόν, να περνάει άλλο ο καιρός άσκοπα μέχρι να… και μέχρι να…

Διαβάστε περισσότερα »

Αναζητήσεις

Ο νους μου πάλι τριγυρνά σε διαφορετική διάσταση, σε μια άλλη ζωή, ονειρεμένη κι απόμακρη. Άλλωστε η φαντασία είναι μια πραγματικότητα ξεχωριστή για τον καθένα. 

Εκεί νιώθουμε άρχοντες, εραστές, πλούσιοι, αναμάρτητοι. Εκεί βρίσκουμε ό,τι μπορεί να μας χαρίσει την ευτυχία που μας στερεί η ζωή μας εδώ, σ' αυτή την κοσμική αναλγησία που μας περιβάλλει με τον όρο "πραγματικότητα".

Ο γαλάζιος και ασυννέφιαστος ουρανός, ο καθάριος ορίζοντας ανήκει στην ουτοπία του εσωτερικού μας κόσμου και αναπαράγεται φανταστικά στις λίγες πραγματικά στιγμές ξεγνοιασιάς και ελευθερίας που μπορούμε να απολαύσουμε δίχως τύψεις και προκαταλήψεις ψευδείς και δοτές από μια κοινωνία δημοκρατικά κατεστραμμένη στα εξ' ων συνετέθη από μεγάλους οραματιστές με ανάστημα νάνου.

Προσδιορισμοί και λέξεις όπως ο Έρωτας, η Αγάπη, ο Ρομαντισμός είναι πια φαντάσματα ενός ένδοξου παρελθόντος και ως φαντάσματα εξορίστηκαν στο πυρ το εξώτερο, στον Καιάδα των άπνοων ψυχών μας, που υπηρετούν μυαλό και μισαλλοδοξία καριέρας και άχρηστων, όσο και ανεκπλήρωτων αναγκών για μεγάλη και άνετη ζωή, πλημμυρισμένοι με καταναλωτικά αγαθά αιμοδιψών τεράτων, δίχως ηθικούς αλλά και οιασδήποτε άλλης μορφής φραγμούς. 

Ας το παραδεχθούμε κυρίες και κύριοι, πέσαμε θύματα ποταπών οραματισμών, ξεχνώντας ακόμα και το δικαίωμα ύπαρξης ενός ονειρικού κόσμου ελευθερίας. 

Στερηθήκαμε την ομορφιά της φύσης, την οποία παρατηρούμε και θαυμάζουμε μέσα από ψηφιακές φωτογραφίες και ηλεκτρονικά επεξεργασμένους πίνακες χρωμάτων -γιατί οι πίνακες ζωγραφικής είναι πλέον δυσεύρετοι-και απλώς αναπολούμε καρτερικά την εποχή των προγόνων μας, μακαρίζοντας την τύχη τους να γεννηθούν μερικές δεκαετίες πριν.

Ο Έρωτας υμνήθηκε σα Θεός και δοξάστηκε επί εκατοντάδες αιώνες από ανθρώπους με διανοητικούς ορίζοντες άγνωστους σε μας, για τις άπλετες στιγμές ευτυχίας που χαρίζει σε όλα τα όντα που έχουν την τιμή να κατοικούν σε αυτή τη γη, δίχως περιορισμούς, ακατανόητα από την ίδια την ψυχή τους. Κατάντησε στην εποχή μας, αποπαίδι για τους πολλούς, να εκφράζεται με τραγουδάκια που έχουν ημερομηνία λήξης μερικών μηνών, να ορίζεται κατά το δοκούν για την εξασφάλιση λίγων παθιασμένων στιγμών, μοιρασμένων εγωιστικά σε κάποιο από τα μέρη που συμμετέχει στο συμπλεγματικό όργιο. 

Παρέμεινε στις καρδιές τρελών, αγνών, αθώων, μεθυσμένων και ονειροπόλων ποιητών, να υμνείται σαν όραμα άπιαστο και ουτοπικό, ακατανόητο αλλά συνάμα ποθητό, όσο και αναγκαίο για τη συνέχεια της ψυχικής ανάτασής μας, απαραίτητος και συνυφασμένος με την Αγάπη με δεσμούς άρρηκτους.

Διαβάστε περισσότερα »

Κάποτε...

Κάποτε... έλεγα πως δε θα βρεθεί πότε αυτή που θα μπορέσει να εξημερώσει το αγρίμι της ψυχής μου, πως θα ηττηθεί νωρίς και δε θα χρειαστεί να κονταροχτυπηθεί για να επουλώσει τις πληγές μου.

Κάποτε... θυμάμαι έκλεινα τα ματιά κάτω από έναστρους ουρανούς και ευχόμουν να βρεθεί επιτέλους κάποια και να σπάσει τις αλυσίδες της καρδίας μου, να με κάνει να αισθανθώ και πάλι τους χτύπους της...

Έτσι αδιάφορα περνούσε ο καιρός και τα πεφταστέρια πήγαιναν μονίμως κόντρα στα θέλω... ώσπου τα παράτησα, έπαψα να ψιθυρίζω κούφιες ευχές και η απογοήτευση πήρε επάξια τη θέση της ελπίδας και της προσμονής...

"ότι είναι να΄ρθει, θα'ρθει έλεγα, αλλιώς θα προσπεράσει..." και βούλιαζα στις ρηχές σκέψεις μου.

Κάποτε... υποστήριζα πως δεν υπάρχουν στερεές σχέσεις, μονάχα ετοιμόρροπες απολαύεις που διεγείρουν τις αισθήσεις και το μυαλό προσωρινά.
Και τώρα; νομίζω πως θα αργήσω να μου αλλάξω τη γνώμη... γατί όλοι κάποια στιγμή φεύγουν και μένεις πίσω κουβαλώντας ένα τεράστιο κουφάρι ψυχής.
Και πάνω που κάνεις βουτιά στο αβέβαιο, βρίσκεσαι να πνίγεσαι στα τρίσβαθα ενός αγνώστου ωκεανού μα δε ξεψυχάς, απλά μαθαίνεις να επιπλέεις...

Κάποτε ήμουν εγώ και με αναγνώριζα και  τώρα έμεινα να παλεύω να με αναγνωρίσει και ο καθρέφτης μου...

Κάποτε… είχα συμβιβαστεί με την ιδέα της μοναξιάς..ήταν ο καλύτερη  μου φίλη και η μοναδική που δε με πρόδωσε  ως τώρα. Η μόνη που έμεινε πλάι μου με ανιδιοτέλεια, πίστη και αφοσίωση.

Κάποτε… μιλούσες για το πάντα των στιγμών μας και εγώ σου έλεγα για το μαζί και το πάντα χώρια, που μας ακολουθεί σε κάθε μας κίνηση. Τόσες διαφορετικές οπτικές γωνίες καταφέρνουν και χωρούν σε όμοιες ματιές. Τόσα ζωντανά λόγια υπακούουν σε αυτόχειρες χειρονομίες...από παντού και για πάντα.

Γιατί γίναμε έτσι;
Είναι η πρώτη φορά που διψώ για ζωή, για να αγγίζω, να μυρίζω, να γεύομαι τα άδυτα που μου χαρίζει ο βυθός της ύπαρξης σου... μα όσο πιο βαθιά με οδηγείς τόσο νιώθω να πνίγομαι...

"Κάποτε, μα τώρα είμαστε εδώ… Ξένοι σ` έναν τόπο που αλλάζει… Ξέρω χίλιους τρόπους να σωθώ,… μα κανένας τους δεν μου ταιριάζει..."

Καλό ταξίδι μικρό μου...

Διαβάστε περισσότερα »

Συναισθήματα

Μία μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα & όλες οι αξίες του ανθρώπου. Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό.

Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι & περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: τι είναι το κρυφτό?.

Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα να παίξουν κι αυτοί. Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν.

Διαβάστε περισσότερα »

Η ζωή δεν είναι μια στιγμή...

Η ζωή δεν είναι μια στιγμή αλλά πολλές. Δεν είναι μόνο εκεί που θες να φτάσεις. Οι πραγματικές εμπειρίες είναι στη διαδρομή. Πάντα θα υπάρχουν υποχρεώσεις. Πάντα θα υπάρχουν πράγματα που πρέπει να γίνουν. Γιατί πολύ απλά έτσι είναι η ζωή. Μην αφήνεις, λοιπόν, να περνάει άλλο ο καιρός άσκοπα μέχρι να…και μέχρι να…

Διαβάστε περισσότερα »

Υπάρχει μόνο ένας δρόμος...

Υπάρχει μόνο ένας δρόμος, της καρδιάς. Αν τον ακολουθήσεις δεν θα κάνεις ποτέ λάθος. Θα πληγωθείς (μπορεί), θα πονέσεις (σίγουρα), θα κλάψεις (κυρίως), μα θα νιώσεις και θα ζήσεις στιγμές πραγματικές, ατόφιες, αγνές, πλημμυρισμένες από ζεστασιά και όνειρα.

Κάποιοι το λένε «ευτυχία» εγώ το λέω ανταμοιβή για την ελπίδα. Θα καταλάβεις ότι ο παράδεισος είναι ένα μέρος πάνω στη γη (κάθε μέρος) και θα τον βλέπεις γιατί δεν θα φοβάσαι να τον χάσεις γιατί είχες την αρετή και την τόλμη να ρισκάρεις την ψυχή σου. 

Ο Θεός μας έπλασε με απέραντη σοφία βουρκώνει τα μάτια μα δεν σταματά το χρόνο. Άλλωστε μετά από την καταιγίδα βγαίνει πάντα το ουράνιο τόξο.

Θα σε φυλάξω στην καρδιά μου γιατί σου αξίζει. Θα σε φιλήσω γλυκά όταν σε ξαναδώ γιατί είναι η πιο τρυφερή έκφραση αγάπης και σ' αγαπάω τόσο μα τόσο πολύ που η θλίψη γίνεται ανείπωτη. 

Μπορώ και σ' αγαπάω και αυτό για μένα είναι το μεγαλύτερο δώρο. Μπορώ κάθε βράδυ να κλείνω τα μάτια μου και να προσεύχομαι να 'σαι καλά.

Διαβάστε περισσότερα »

Οι μεγάλες αγάπες...

Οι μεγάλες αγάπες έρχονται στη ζωή μας χωρίς συστάσεις, χωρίς ταυτότητα. Είναι εκείνο το απίστευτο συναίσθημα της βεβαιότητας που σου παρέχουν απλόχερα. Οι μεγάλες αγάπες δεν λένε πολλά λόγια, στέκουν δίπλα σου αμίλητες κάνοντας το έργο τους πράξη. Σου δίνονται ολόψυχα. 

 

Τις  ξευτελίζεις, τις ταπεινώνεις, χάνουν την υπόστασή τους και όμως μένουν εκεί.  Έχουν αντίπαλο το μίσος των ανθρώπων, ντρέπονται πονάνε ματώνουν και όμως μένουν εκεί.

Οι μεγάλες αγάπες δεν έχουν νικητές και ηττημένους. Σαν διάττοντες αστέρες χάνονται και ξαναβρίσκονται, μια ιδιότητα που οι μεγάλες αγάπες έχουν.

Στέκουν ανίκητες, δεν μετανιώνουν ποτέ, σου χαρίζουν το καλύτερο κομμάτι της ψυχής τους, το είναι τους όλο.

Οι μεγάλες αγάπες είναι αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου και πάντα επίκαιρες στην ψυχή σου. Όσο και αν εξελίσσεσαι σαν άνθρωπος εκείνες είναι πάντα εκεί, μέσα σου να σε συντροφεύουν σε κάθε βήμα. Σου κάνουν παρέα στα δύσκολα, σου δημιουργούνε όνειρα, δεν σταματάνε ποτέ, δεν πεθαίνουν ποτέ. 

 

Είναι εκείνη η φλόγα που επίμονα τρεμοπαίζει στο σκοτάδι της ψυχής σου. Είναι εκείνο το χαμόγελο που σχηματίζεται στα χείλη σου στη θύμησή τους. Είναι το βορεινό αστέρι στον ουρανό, τις νύχτες της μοναξιάς σου. 

 

Είναι το δάκρυ που θα κυλήσει στην προσφώνηση ενός ονόματος. Είναι το χάραμα που θα σε βρει ξενυχτισμένο μ' ένα τσιγάρο στα χείλη, με μάτια κομμένα και με κορμί κουρελιασμένο. Είναι το τραγούδι που θα ακούσεις και οι στίχοι του άλλοτε θα σε κάνουν να χαμογελάσεις και άλλοτε να δακρύσεις.

Οι μεγάλες αγάπες είναι πόνος, δύναμη, αλήθεια, πάθος.
Οι μεγάλες αγάπες είναι ανίκητες!

Διαβάστε περισσότερα »

Θα επιπλέω στα κύματα της σκέψης σου στη δροσιά της νοσταλγίας σου στη φθορά της εμπειρίας σου στη βραδινή σου αναπόληση στις ξάγρυπνες νύχτες σου στα τσαλακωμένα όνειρά σου. Θα κεντάω τη μορφή μου στα μάτια σου ανασταίνοντας τις αγκαλιές του έρωτά μας.

Διαβάστε περισσότερα »

Bella Maria de Mi Alma...

Όταν θέλω να χαμογελάσω
σκέφτομαι μονάχα εσένα
την μαγεία της αγάπης σου
την σάρκα σου, την γεύση σου

Στο νησί του πόνου
αναπολώ την ζεστασιά σου
Θα ήθελα να πεθάνω
κοντά σου

Μια φλογερή καρδιά
έδωσε χρώμα στο πάθος μου
επιθυμώντας να μοιραστεί
την αίσθηση του να ζεις

Στα κύματα αυτής της θάλασσας
ονειρεύομαι την αιωνιότητα
με κάθε φεγγάρι έρχεσαι
με κάθε πλημμυρίδα φεύγεις

Σε ένα κοχύλι
νομίζω πως ακούω την φωνή σου
η όμορφη Μαρία της αγάπης μου

Αν και είμαστε χώρια
σε ένα όνειρο αγγελικό
αν ήταν να αγαπήσω ξανά από την αρχή
δεν υπάρχει λόγος, γιατί να αλλάξω

Φοβάμαι να παραμείνω
δίχως εσένα στην αιωνιότητα
Μακριά μπορεί να μας χώρισαν
ποτέ δεν θα μπορούσα να ξεχάσω
το παραδεισένιο σου γέλιο
τα φιλιά σου, την ζεστασιά σου
η όμορφη Μαρία της αγάπης μου

Αν ποτέ δεν τύχει να σε δω ξανά
ποτέ δεν θα πάψεις να είσαι
η όμορφη Μαρία της αγάπης μου...

 

Διαβάστε περισσότερα »

Μη με κοιτάς...

Σε κοιτάζω με το μυαλό μου, και το φως μου γίνεσαι εσύ. Φως. Πιο δυνατό και από τον ήλιο. Πιο ισχυρό και από την αδυναμία μου. Φως...μέσα στο σκοτάδι. Αμαρτία ή μήπως λύτρωση; Λύτρωση μέσα από τη γεύση των χειλιών σου...σαν καταδίκη όταν το αίμα χαθεί από το σώμα...

Φως. Είσαι εσύ, ότι κοιτάζω... ότι με σαγηνεύει... Σε κοιτάζω... και οι σκέψεις σιωπούν... οι αισθήσεις ζωντανεύουν... Σε κοιτάζω και ότι μας χωρίζει είναι άλλα...
Μια μάτια μέσα από ένα γυαλί και τώρα...πες μου...τι ζητάς; τι θες; Γιατί η ματιά σου με εγκλωβίζει;

Η ματιά σου με καίει γλυκά σε εκείνη τη γνώριμη κόλαση...όπου οι αμαρτίες σκεπάζουν το φως και οι κραυγές σιωπούν σ' έναν αργό θάνατο ανυπαρξίας.

Αυτές οι κόρες των ματιών σου με χαράζουν...η ίριδα τους ασελγεί μέσα στο μυαλό μου. Μέσα στο σκούρο φόντο τους, αν δεις καθαρά, υπάρχει ένας καθρέφτης...μια φιγούρα ζωγραφισμένη...ένα είδωλο ματωμένο, κατακόκκινο, σα το αίμα που στάζει και σχηματίζει υγρές, επώδυνες γραμμές στην επιδερμίδα... Νοιώθω μια κηλίδα να ξεδιψά από αυτό το έγχρωμο κενό και υστέρα να αποχρωματίζεται σχηματίζοντας μια αόρατη πληγή...

Αυτά τα μάτια εκστασιάζονται στην όψη σου. Σαν ένα πεδίο βολής με μαχητές τον πόθο, την επιθυμία, τη κατάκτηση...μιας χαμένης αθωότητας...

Μη με κοιτάς, ότι βλέπεις είναι μια μορφή τόσο ψεύτικη...ένα όνειρο ουτοπικό, ένας  σύντομος εφιάλτης...
Μη με κοιτάς, τα θέλω μονομαχούν απόψε...
Τούτη τη νύχτα που αστέρια αποφάσισαν να νανουρίσουν το νου μου.

Διαβάστε περισσότερα »

Ένα...

Το ένα είναι ο αριθμός της ολοκλήρωσης…
Έλα να γίνουμε ένα…

Αγκάλιασέ με να γίνουμε μαζί ένα σχήμα…

Η ολοκλήρωση βρίσκεται στο άλλο μας μισό…

Ένα χάδι…
Ένα φιλί…
Μια ανάσα…
Μια ζωή…

Διαβάστε περισσότερα »

Ήρθε η ώρα να ωριμάσουμε...

Οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας είτε για κάποιο λόγο, είτε για ορισμένο χρόνο, είτε για πάντα. Όταν ξέρεις αυτό, ξέρεις και τι να  κάνεις για τον κάθε άνθρωπο.
Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για κάποιο λόγο, συνήθως απαντά σε μία  ανάγκη μας που με κάποιο τρόπο έχουμε εκφράσει. Έχει έρθει για να μας  βοηθήσει σε μια δυσκολία, να παρέχει καθοδήγηση ή υποστήριξη, για να  μας συνδράμει φυσικά, συναισθηματικά ή πνευματικά. Μοιάζει θεόσταλτος και είναι. Είναι εκεί για το λόγο ακριβώς που τον χρειαζόμασταν.....

Διαβάστε περισσότερα »

Ξέρω πως ακούς...

Ξέρω πως ακούς τους χτύπους της καρδιάς μου κάθε νύχτα, δεν αφήνεις τα όνειρά μου να γίνουν εφιάλτες. Πίσω από θρόισμα των φύλλων και κάθε ήχο στη ζωή μου βρίσκεσαι εσύ. Μ έμαθες ν αγαπάω και να ξεχωρίζω τα όμορφα χρώματα της ανατολής χωρίς να μπορεί τίποτα να γίνει σκιά στο δικό μου φως. Δεν έχω λόγο να φοβάμαι μπορεί να μην είσαι εδώ αλλά μου έμαθες ν αντιμετωπίζω την απουσία σου...

Διαβάστε περισσότερα »

Λένε πως όταν αγαπάς...

Λένε πως όταν αγαπάς έναν άνθρωπο δε μπορείς να τον μοιραστείς κ ειδικά την αγάπη του, ίσως όμως κάποιες φορές όταν αγαπάμε πραγματικά να πρέπει να το κάνουμε, δε θα μειωθεί έτσι το δικό μας κομμάτι αγάπης που μας προσφέρει, απλά θα τη χαρίσει κ σε άλλους ανθρώπους που τη δεδομένη στιγμή ίσως τη χρειάζονται πιο πολύ από εμάς...

Διαβάστε περισσότερα »