Αναζητήσεις

Ο νους μου πάλι τριγυρνά σε διαφορετική διάσταση, σε μια άλλη ζωή, ονειρεμένη κι απόμακρη. Άλλωστε η φαντασία είναι μια πραγματικότητα ξεχωριστή για τον καθένα. 

Εκεί νιώθουμε άρχοντες, εραστές, πλούσιοι, αναμάρτητοι. Εκεί βρίσκουμε ό,τι μπορεί να μας χαρίσει την ευτυχία που μας στερεί η ζωή μας εδώ, σ' αυτή την κοσμική αναλγησία που μας περιβάλλει με τον όρο "πραγματικότητα".

Ο γαλάζιος και ασυννέφιαστος ουρανός, ο καθάριος ορίζοντας ανήκει στην ουτοπία του εσωτερικού μας κόσμου και αναπαράγεται φανταστικά στις λίγες πραγματικά στιγμές ξεγνοιασιάς και ελευθερίας που μπορούμε να απολαύσουμε δίχως τύψεις και προκαταλήψεις ψευδείς και δοτές από μια κοινωνία δημοκρατικά κατεστραμμένη στα εξ' ων συνετέθη από μεγάλους οραματιστές με ανάστημα νάνου.

Προσδιορισμοί και λέξεις όπως ο Έρωτας, η Αγάπη, ο Ρομαντισμός είναι πια φαντάσματα ενός ένδοξου παρελθόντος και ως φαντάσματα εξορίστηκαν στο πυρ το εξώτερο, στον Καιάδα των άπνοων ψυχών μας, που υπηρετούν μυαλό και μισαλλοδοξία καριέρας και άχρηστων, όσο και ανεκπλήρωτων αναγκών για μεγάλη και άνετη ζωή, πλημμυρισμένοι με καταναλωτικά αγαθά αιμοδιψών τεράτων, δίχως ηθικούς αλλά και οιασδήποτε άλλης μορφής φραγμούς. 

Ας το παραδεχθούμε κυρίες και κύριοι, πέσαμε θύματα ποταπών οραματισμών, ξεχνώντας ακόμα και το δικαίωμα ύπαρξης ενός ονειρικού κόσμου ελευθερίας. 

Στερηθήκαμε την ομορφιά της φύσης, την οποία παρατηρούμε και θαυμάζουμε μέσα από ψηφιακές φωτογραφίες και ηλεκτρονικά επεξεργασμένους πίνακες χρωμάτων -γιατί οι πίνακες ζωγραφικής είναι πλέον δυσεύρετοι-και απλώς αναπολούμε καρτερικά την εποχή των προγόνων μας, μακαρίζοντας την τύχη τους να γεννηθούν μερικές δεκαετίες πριν.

Ο Έρωτας υμνήθηκε σα Θεός και δοξάστηκε επί εκατοντάδες αιώνες από ανθρώπους με διανοητικούς ορίζοντες άγνωστους σε μας, για τις άπλετες στιγμές ευτυχίας που χαρίζει σε όλα τα όντα που έχουν την τιμή να κατοικούν σε αυτή τη γη, δίχως περιορισμούς, ακατανόητα από την ίδια την ψυχή τους. Κατάντησε στην εποχή μας, αποπαίδι για τους πολλούς, να εκφράζεται με τραγουδάκια που έχουν ημερομηνία λήξης μερικών μηνών, να ορίζεται κατά το δοκούν για την εξασφάλιση λίγων παθιασμένων στιγμών, μοιρασμένων εγωιστικά σε κάποιο από τα μέρη που συμμετέχει στο συμπλεγματικό όργιο. 

Παρέμεινε στις καρδιές τρελών, αγνών, αθώων, μεθυσμένων και ονειροπόλων ποιητών, να υμνείται σαν όραμα άπιαστο και ουτοπικό, ακατανόητο αλλά συνάμα ποθητό, όσο και αναγκαίο για τη συνέχεια της ψυχικής ανάτασής μας, απαραίτητος και συνυφασμένος με την Αγάπη με δεσμούς άρρηκτους.