Κουραστήκαμε όπως οι βετεράνοι τον πόλεμο. Πασαλειφτήκαμε με ασουλούπωτη ζωή και τώρα προσπαθούμε να σκουπιστούμε με χαρτοπετσέτες τυπικότητας. Ίσως γιατί πλέον δεν χρειαζόμαστε λέξεις για να μιλήσουμε ή πια οι λέξεις δεν ξεχειλώνουν άλλο για να χωρέσουν το νόημα που θέλουμε να τους δώσουμε. Μου στέλνει την αστείρευτη θετική του ενέργεια όπως πάντα και του στέλνω τον αυθορμητισμό της παιδικής μου αθωότητας.
Λένε ότι αγάπη και μίσος τέμνονται από μια λεπτή διαχωριστική γραμμή.
Αγαπάς κάποιον; Στο τέλος μπορεί και να τον μισήσεις.
Μισείς κάποιον; Στα φέρνει έτσι η ζωή και τον ερωτεύεσαι.
Είναι για γέλια ;
Όχι είναι η πραγματικότητα. Το μίσος και η αγάπη είναι δυο συναισθήματα που μπορούν να εναλλάσσονται πολύ εύκολα.
Γιατί και τα δυο, είναι για εμάς τους ανθρώπους .
Γιατί είναι τόσο δύσκολο να κρατήσεις έναν έρωτα ζωντανό;
Πού γίνεται το μοιραίο λάθος και εξαφανίζετε το πάθος;
Γιατί να πρέπει να παίρναμε από αυτό το στάδιο και να πονάμε;
Γιατί μας φτάνουν στα όριά μας, άνθρωποι που αγαπήσαμε πολύ, γιατί εκείνη την στιγμή δεν μπορούν να βάλουν την λογική να δουλέψει;
Γιατί Γιατί Γιατί Γιατί Γιατί Γιατί Γιατί Γιατί Γιατί Γιατί