Ναι είμαι ένοχος

Χτες το βράδυ είδα ένα όνειρο. Ήταν τόσο ζωντανό... βρισκόμουν σε ένα δικαστήριο... Ήμουν κατηγορούμενος...με κατηγορούσαν γιατί βρήκα στα μάτια σου την ελπίδα που είχα ξεχάσει πως υπάρχει, ...γιατί θέλησα την ανάσα ζωής που μπορείς να μου χαρίσεις για να συνεχίσω να ζω, γιατί ένα σου χαμόγελο μπορεί να με κάνει ευτυχισμένο.. γιατί σ' αγαπάω.. και αυτή η αγάπη μπορεί να με αναστήσει......Με κατηγορούσαν γιατί η αγάπη μου νίκησε τα πρέπει τους.. Δεν πρέπει.. μου είπαν.. πρέπει να αντέξεις το μονοπάτι των αποφάσεων σου, να μείνεις εδώ.. εδώ που σ' αγαπάνε... και να θάψεις τα όνειρα σου.. Δεν πρέπει να υπάρχουν πια όνειρα για σένα.. είναι η σειρά κάποιων άλλων να κάνουν όνειρα...είναι η σειρά κάποιων που αγαπάς..να ζήσουν.. Και αναρωτιέμαι.. πόσα ψέματα μπορεί να χωρέσει η ζωή τους.. και πόσες αλήθειες.

 

Ένα όνειρο τους; Με πόνεσαν τα λόγια τους.. μα πιο πολύ με πόνεσες εσύ.. που η ζωή σου έχει τόσα ψέματα αλλά δεν έχεις ούτε ένα όνειρο να ζήσει μια αλήθεια....Παραιτούμαι από την ζωή κι από σένα.. έχουν δίκιο.. είμαι ένοχος..

Θα συνεχίσω να σ' αγαπάω..αλλά θα πάψω να ζω..