Δε συμμετέχω άλλο σε αυτή τη παρτίδα των συμβιβασμών. Παραιτούμαι. Αλλάζω τροχιά...αλλάζω φορά, αλλάζω...εμένα. Μεταμορφώνομαι. Προσδοκίες μιας διαδρομής δίχως εμπόδια. Μονάχα στρωμένη με ροδοπέταλα. Αυτό θέλω. Θέλω; Κι όμως πάντα κάτι μου φταίει. Κάτι μου λείπει... Το λένε τα μάτια μου. Στάζουν παράπονο. Τι θέλω; Δε πρέπει να κλαίω, αναζητώντας το, μα κάποιος μου είπε ότι είναι καλό...καθαρίζουν τα μάτια, αδειάζεις, είναι κάλο να μιλάς με δάκρυα... Ποιος ξέρει το κάλο μου; εσύ; εγώ; οι άλλοι;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου