Κι όταν ο άνθρωπος χρειάζεται έναν άλλο άνθρωπο κοντά του, τότε τι κάνει;

Κάποτε ήταν ένα δέντρο. Μια μέρα το έκοψαν και μέσα σε κάποιο μαραγκούδικο το έκαναν τραπέζι. Εκεί έμαθε πως από δω και πέρα θα ζει με τέσσερα πόδια όπως τα ζώα. Όμως δεν θα μπορεί να περπατάει όπως εκείνα, γιατί θα ζει με καρφιά, αφού ο άνθρωπος ό, τι χρειάζεται το φτιάχνει όπως τον βολεύει και το καρφώνει για να το κρατάει κοντά του. Στα χρόνια που πέρασαν το τραπέζι είδε και άκουσε πολλά,

μα καθόλου δεν μιλούσε για να μην τρομάξει με τις σκέψεις που έκανε τους γύρω του, το αφήσουν μονάχο και όταν έρθει η ώρα το πετάξουν κι αυτό εκεί που πετάνε όταν παλιώνουν όλα τα παράξενα και περίεργα έπιπλα. Μόνο τα βράδια που όλοι ησύχαζαν και θόρυβος δεν ακουγόταν από πουθενά,έκανε στον εαυτό του πάντα την ίδια ερώτηση, πάντα ψιθυριστά, πάντα σχεδόν άηχα.

"Κι όταν ο άνθρωπος χρειάζεται έναν άλλο άνθρωπο κοντά του, τότε τι κάνει;
"Τον φτιάχνει κι αυτόν όπως τον βολεύει και τον καρφώνει ; "