Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν νιώθω τίποτα.

Καμιά λύπη για εκείνα που αφήνω πίσω.

Δεν τρέχουν δάκρυα  από τα μάτια μου. (άλλωστε κλαίνε όσοι στο βάθος ελπίζουν…)

Και εγώ δεν στηρίζω πια την ελπίδα μου στα παλιά.

Γιατί  κουράστηκα να προσπαθώ, κουράστηκα να αγαπώ μόνο εγώ…
Γιατί είναι άδικο…

Λένε πως η  αφοσίωση στο παρελθόν μοιάζει σαν ένα είδος θανάτου πάνω από το χώμα.

Αλλά συγχωρέστε με εγώ θέλω να ζήσω…